بررسی عملکرد و پایداری در هیبریدهای زودرس ذرت (.Zea mays L)

تعداد 9 هیبرید جدید زودرس همراه با هیبرید شاهد KSC301 با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی در شش منطقه کرج، اصفهان، اردبیل، کرمانشاه، ساری و خرم آباد به مدت دو سال 1380 و 1381 مورد مطالعه قرار گرفتند. هر تیمار در چهار ردیف با 75 سانتی متر فاصله بین ردیف ها و در چهار تکرار با فواصل بوته 36 سانتی متر در روی ردیف کاشته شد. تجزیه واریانس مرکب آزمایش ها براساس ده محیط انجام شد. اثر محیط، اثر ژنوتیپ و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط بر عملکرد دانه در سطح احتمال 1% معنی دار گردید. مقایسه میانگین با روش دانکن نشان داد که حداکثر عملکرد دانه متعلق به هیبریدهای (K615/1´K1264/5-1) و (S61´K1263/17) به ترتیب با متوسط عملکرد 25/10 و 98/9 تن در هکتار بود و هیبریدهای (K615/1´K1728/8) و (K1263/2-1´K2331) نیز با متوسط عملکرد دانه 73/9 تن در هکتار تفاوت معنی داری با آن ها نداشتند. در تجزیه پایداری که شامل پارامترهای پایداری اکووالانس (W2i) ، واریانس پایداری (s2i) ، ضریب رگرسیون (bi) و انحراف از خط رگرسیون (S2di) بود، هیبرید K1263/21´K2331 نسبت به سایر هیبریدها از جمله شاهد آزمایش از عملکرد دانه مناسب و پایداری مطلوب تری برخوردار بود.